Do Imielna 01 kwiecień 2023

     Imielno znajduje się w południowo – wschodniej części powiatu jędrzejowskiego. Geograficznie Imielno położone jest na terenie Niecki Nidziańskiej, w jej części zachodniej, którą stanowi Płaskowyż Jędrzejowski. Najcenniejszym zabytkiem Imielna jest romański kościół pw. św. Mikołaja pochodzący z XIII wieku.
I on właśnie był celem mojej kolejnej wycieczki rowerowej.
Na trasę ruszyłem z Miąsowej. Po drodze postanowiłem sprawdzić, czy Dąb Mnich w pobliżu Mnichowa jeszcze stoi. Będąc w tej okolicy w połowie grudnia poprzedniego roku, trudno było zauważyć wśród wielu przysypanych śniegiem świerków samotnego dęba. Tym razem się udało, ale stan, w jakim go zobaczyłem, nie zapowiada długiego okresu życia.
Po przejechaniu drogi ekspresowej S7 znalazłem się w Ignacówce. Stąd przez kolejne wsie Płaskowyżu Jędrzejowskiego dotarłem do Imielna. Znajdujący się na wzniesieniu kościół znajduje się na Szlaku Architektury Drewnianej i Średniowiecznej. Zbudowali go z ciosów wapienia pińczowskiego ok. 1224 r. w. budowniczowie cysterscy z Jędrzejowa.  Kościół został przebudowany w XV i XVII wieku i dlatego otrzymał cechy architektury gotyckiej i barokowej.  O romańskim rodowodzie kościoła świadczą dobrze zachowane detale architektoniczne w prezbiterium. Do korpusu kościoła przylegają dwie kaplice. Na jednej z nich, na ścianie zewnętrznej została wmurowana romańska płaskorzeźba przedstawiająca Chrystusa z narzędziami Jego Męki (Arma Christi). Bardzo cenne są również zachowane w kościele epitafia z XVI – XIX wieku. Na terenie gminy Imielno znajduje się miejscowość Stawy, która swą nazwę wzięła od licznych stawów hodowlanych, które pojawiły się tu już w XVI wieku.
Po opuszczeniu Imielna udałem się w stronę Nidy, którą przekroczyłem w Motkowicach. Motkowice to dawne siedlisko rodu Porajów. W XVIII wieku stały się własnością Lanckorońskich z Brzezia koło Wodzisławia, którzy mieli tu jedną ze swoich rezydencji. W drugiej połowie XIX wieku znalazła się ona w posiadaniu rodziny Górskich herbu Boża Wola. Obecnie zachowała się jedynie brama wjazdowa oraz zabudowania folwarczne.
Po wschodniej stronie Nidy znajduje się Kliszów, miejscowość znana z bitwy, która miała miejsce na polach kliszowskich w 1702 r. Była to największa i najbardziej krwawa bitwa Wojny Północnej. Walczyły w niej po jednej stronie połączone wojska sasko-polskie, którymi dowodził August II Sas, Ich przeciwnikiem były wojska szwedzkie pod dowództwem króla Karola XII. Mimo przewagi wojska koalicji zostały pokonane przez armię szwedzką.
Bitwa pod Kliszowem była największym w historii starciem zbrojnym na Ponidziu.
Po opuszczeniu Kliszowa dotarłem jeszcze do miejscowości Lipa, gdzie obejrzałem drewniany dwór z początku XX wieku oraz w jego otoczeniu ruinę murowanego XIX wiecznego spichlerza.
Stąd skierowałem się stronę szosy pińczowskiej i przez Morawicę wróciłem do Kielc. Łącznie przejechałem na rowerze 82 kilometry.

andkoz