28-08-2021 Wędrówka szlakami Tatr Zachodnich, przez Czerwone Wierchy.

W sobotę 28 sierpnia ponownie wybraliśmy się z Dorotą w Tatry Zachodnie. Naszym celem, tym razem były cztery tatrzańskie dwutysięczniki: Kopa Kondracka, Małołączniak, Krzesanica oraz Ciemniak zaliczane do Czerwonych Wierchów. Wędrówka rozpoczęła się u wylotu Dzoliny Kościelickiej, w przysiółku wsi Kościelisko, Kiry. Początkowo szliśmy Doliną Kościeliską, a następnie po mniej więcej kilometrze skręciliśmy w lewo, na ścieżkę nad Reglami i przez Dolinę Miętusią i Przysłop Miętusi dotarliśmy do Doliny Małej Łąki. 

Widok z Przysłopu Miętusiego na Czerwone Wierchy

Przysłop Miętusi to niewielka przełęcz pomiędzy Skoruśniakiem i Hrubym Reglem. W języku plemion Wołoskich, które przed wiekami były pionierami pasterstwa w Karpatach, słowo prislop oznacza przełęcz. Z przysłopu roztacza się widok na Czerwone Wierchy z kotłami polodowcowymi oraz wiszącymi mad nimi Dolinami Litworową i Mułową.

Widok z podejścia na Kopę Kondracką w kierunku Giewontu

Po krótkim odpoczynku u wylotu Doliny Małej Łąki powędrowaliśmy w jej głąb na Kondracką Przełęcz. Z przełęczy ruszyliśmy na Kopę Kondracką, pierwszy ze zdobywanych przez nas Czerwonych Wierchów. W czasie podejścia na Kopę, Dorota obserwując przez lornetkę Giewont dostrzegła powyżej szlaku prowadzącego ze Schroniska PTTK na Hali Kondratowej na Przełęcz Kondracką przechadzającego się niedźwiedzia.

Widok z Litworowej Przełęczy na Małołączniak i Kopę Kondracką

Czerwone Wierchy to cztery kopulaste szczyty: Kopa Kondracka (2005m), Małołączniak (2096m), Krzesanica (2122m), Ciemniak (2096m) oraz trzy przełęcze Małołącka, Litworowa i Mułowa leżące na czterokilometrowym odcinku głównego grzbietu Tatr. Nazwa Czerwonych Wierchów pochodzi od czerwono-brązowej barwy ich stoków, jaką nadaje im roślina o nazwie sit skucina, która jesienią, a często już w połowie lata przebarwia się na czerwono. Przez Czerwone Wierchy biegnie granica polsko-słowacka. Położone są one nad trzema dolinami walnymi: Cichą, Kościeliską i Bystrej oraz ich odnogami Tomanową, Liptowską, Kondratową, Miętusią i Małej Łąki. Budowa geologiczna Czerwonych Wierchów jest zróżnicowana. Trzon masywu zbudowany jest ze skał osadowych, wierzchołki pokryte są skałami krystalicznymi, granitami i gnejsami. Pod szczytami znajdują kotły polodowcowe, a w nich liczne jaskinie.
Z Kopy Kondrackiej przez Małołącką Przełęcz, Małołączniak, Litworową Przełęcz, Krzesanicę oraz Mułową Przełęcz dotarliśmy na Ciemniak, ostatni z Czerwonych Wierchów.

Widok z Ciemniaka na Krzesanicę

Z Ciemniaka przez Twardą Kopę, Chudą Przełączkę, Piec zeszliśmy najpierw do Doliny Kościeliskiej, a następnie do Kir. W sumie pokonaliśmy 18km przy 1500m podejść.