26-03-2022 Wędrówka gorczańskimi szlakami przez Kudłoń i Turbacz.

W niedziele 26 marca 2023 roku wędrowałem z grupą znajomych gorczańskimi ścieżkami. Zdobyliśmy miedzy innymi Gorc Troszacki, Kudłoń oraz Turbacz. Wędrówkę rozpoczęliśmy na Polanie Trusiówka w dolinie Kamienickiego Potoku. Z Polany Trusiówka zieloną ścieżką przyrodniczą powędrowaliśmy na Polanę Podskały, na której mogliśmy podziwiać bujnie kwitnące krokusy oraz nieliczne przebiśniegi. Z polany roztaczają się urokliwe widoki na gorczański Kudłoń i Gorc Troszacki oraz liczne wierzchołki Beskidu Wyspowego z Mogielicą na czele. Nazwa Polany pochodzi od Białych Skał, które znajdują się w lesie po wschodniej stronie szlaku prowadzącego w stronę Gorca Troszackiego (niestety nie można dojrzeć ich ze ścieżki). Na polanie znajduje się kilka niszczejących szałasów oraz jeden zrekonstruowany. Są to pozostałości po pasterstwie górali zagórzańskich, którzy zamieszkiwali część Beskidu Wyspowego oraz północną stronę Gorców. Zagórzanie posiadają własny folklor, bogatą tradycję, strój oraz gwarę. Stolicą ich regionu jest Mszana Dolna. My na Polanie Podskały zmieniliśmy zieloną ścieżkę przyrodniczą na żółty szlak pieszy, na którym spotkaliśmy zimę która z nielicznymi przerwami towarzyszyła nam niemal do końca wędrówki. Żółtym szlakiem powędrowaliśmy na Kudłoń, po drodze zdobyliśmy Gorc Troszacki. 

Widok z Polany Podskały na Gorc Troszacki i Kudłoń 

Choć sam Gorc Troszacki (1235 m n.p.m) nie jest specjalnie wybitny to uroku dodaje mu polana położona nieopodal szczytu. Polana na Gorcu Troszackim przestała być użytkowana pastersko około 40 lat temu i zaczyna już powoli zarastać. Jest jednak dość popularnym miejscem pośród gorczańskiej zwierzyny. Lubią zaglądać tutaj sarny, jelenie oraz dziki. Można na niej również spotkać puszczyka uralskiego i rzadkie gatunki sowy. Kudłoń (1275 m n.p.m.) jest czwartym co do wysokości szczytem w Gorcach oraz najwybitniejszym szczytem Gorczańskiego Parku Narodowego. Jego nazwa wywodzi się od nazwiska Kudeł bądź Kudła. Niestety jest zalesiony i nie oferuje widoków. Widoki oferuje położona nieco dalej, w stronę Turbacza Polana Pustak. My po odpoczynku na Polanie Pustak powędrowaliśmy dalej żółtym szlakiem przez Przełęcz Borek i Czoło Turbacza do schroniska pod Turbaczem.   

Widok z Polany Pustak na Turbacz

Nieco poniżej szczytu Turbacza, na polanie Wolnica wznosi się okazałe schronisko będące jednym z największych tego typu obiektów w Beskidach. Pierwsze schronisko w rejonie Turbacza stanęło na polanie Wisielakówka w 1925 roku. Niewielki drewniany obiekt z pokojami gościnnymi na poddaszu doszczętnie spłonął w roku 1933. Rok później przystąpiono do budowy drugiego schroniska, tym razem na polanie Wolnica. Prace przerwał wybuch II wojny światowej, mimo to obiekt przyjmował turystów i pełnił rolę bazy kontaktowej na szlaku kurierów polskiego ruchu oporu. W roku 1943 spłonął podczas walk. Obecne trzecie już schronisko pod Turbaczem oddano do użytku w roku 1958. Jest to duży kamienny budynek przykryty spadzistym gontowym dachem. Obiekt nawiązujący swym kształtem do budownictwa ludowego tych ziem.

Schronisko pod Turbaczem

Turbacz (1310 m n.p.m.) jest najwyższym szczytem Gorców. Wierzchołek to spłaszczona kopuła porośnięta górnoreglowym lasem świerkowym. Przez Turbacz przebiega Główny Szlak Beskidzki (GSB).

Na szczycie Turbacza 

Z Turbacza zeszliśmy przez Halę Turbacz (z szałasowym ołtarzem papieskim), Czoło Turbacza oraz Suchy Groń (1043 m n.p.m.) zeszliśmy do Koninek, gdzie zakończyliśmy wędrówkę. Pokonaliśmy 19.5km przy 950m podejść.