30-05-2020 Spacer po Klimontowie.

W okresie panowania dynastii Piastów w Polsce funkcjonowały 4 miejscowości o nazwie Klimontów. Wieś Klimontów koło Sandomierza został założona około roku 1240, przez Kasztelana Krakowskiego Klemensa i od niego wywodzi swą nazwę. W XV wieku Klimontów znalazł się w posiadaniu rodziny Ossolińskich, która wywodziła  swój rodowód od Jaśka Topora zwanego Owcą. Klimontów uzyskał lokację miejską w 1604 roku, za sprawą Jana Zbigniewa Ossolińskiego. Jan Zbigniew jako człowiek bardzo religijny (co ciekawe na katolicyzm przeszedł około roku 1577 jako dwudziestokilkulatek, wcześniej był wyznawcą kalwinizmu) sprowadził do Klimontowa zakon Dominikanów i ufundował im kościół pod wezwaniem św. Jacka oraz klasztor, miało to miejsce w latach 1617 – 1623. W roku 1623 po śmierci Jana Zbigniewa Klimontów trafił w ręce jego syna Jerzego. W roku 1626 Jerzy Ossoliński wystawił w Klimontowie kościół pod wezwaniem św. Jana Chrzciciela i Jana Ewangelisty. W roku 1633 Jerzy Ossoliński pełniący wówczas funkcję Kanclerza Wielkiego Koronnego udał się z poselstwem od króla Władysława IV do Papieża Urbana XVIII. Poselstwo to przeszło do historii między innymi ze względu na swój przepych “Konie Kanclerza gubiły złote podkowy, a pachołkowie rozrzucali perły i dukaty w tłum gapiów”.  W roku 1637 Jerzy Ossoliński ufundował nową, wzorowaną na kościołach rzymskich świątynię, która powstała w lat 1643 – 1650. Projektantem był Wawrzyniec Senes. Powstała Kolegiata pod wezwaniem św. Józefa, wzniesiona na planie elipsy świątynia to jedna z najoryginalniejszych barokowych budowli XVII-wiecznej Polski. 
Jerzy Ossoliński nie doczekał końca budowy. Mając 55 lat zmarł w Warszawie 1650 roku. Pochowano go w podziemiach jego kościoła. W czasie potopu szwedzkiego Klimontów był dwukrotnie zniszczony, z trudem podniósł się z ruin. W XVIII wieku miasto stało się ośrodkiem produkcji sukna. Przed rokiem 1727 gmina żydowska wystawiła tu pierwszą synagogę, budowa nowej, murowanej synagogi rozpoczęła się w roku 1846. W roku 1869 Klimontów utracił prawa miejskie, odzyskał je 01 stycznia 2020 roku. W roku 1901 urodził się w Klimontowie poeta, współtwórca polskiego futuryzmu Bruno Jasiński (właściwie Wiktor Zysman) rozstrzelany pod Moskwą w 1938 roku, o którym Jacek Kaczmarski śpiewał: „Bruno Jasiński, niemieckie imię, nazwisko polskiej szlachty,  żyd, komunista, bywał w Rzymie, Paryskie miał kontakty, w Moskwie sądzony za szpiegostwo skazany i zesłany ...”.   W czasie I wojny światowej, w latach 1914–1915 w okolicy Klimontowa toczyły się krwawe walki pomiędzy wojskami austriackimi, a rosyjskimi. W czerwcu 1942 Niemcy utworzyli w Klimontowie getto dla ludności żydowskiej. Likwidacja nastąpiła w październiku-listopadzie 1942, większość osób trafiła do obozu w Treblince.

Zabytki:
Zespół kościoła kolegiackiego z barokową kolegiatą pw. św. Józefa fundacji Jerzego Ossolińskiego wybudowaną w latach 1643–1650,
Zespół poklasztorny dominikanów z kościołem pw. Najświętszej Marii Panny i św. Jacka wybudowanym w latach 1617–1620 (do środka kościoła nie udało mi się wejść ze względu na trwający aktualnie remont kruchty) ,
Synagoga z 1851 roku.